KONUYU OKU
ARAŞTIRMALAR (GÜNCEL KONULAR)
19- Çocukların Aile Büyüklerinden Beklentileri

ÇOCUKLARLA İLETİŞİM

 

A) Çocukların Aile Büyüklerinden Beklentileri

 

1- Su, hava ve gıda gibi sevgi ve ilgi,

2- Acı ve mutluluğunun paylaşılmasını,

3- Kimse ile mukayese ve rencide edilmemesini,

4- Maddi ve manevi ihtiyaçlarının giderilmesini,

5- Kendisine kibar ve nazik davranılmasını,

6- Kendisine yüksek sesle konuşulmamasını,

7- Kendisine oyun ve neşeli bir ortam hazırlanmasını,

8- Kendisi ile coşkulu bir iletişim kurulmasını,

9- Sözünün kesilmemesini ve dövülmemesini,

10- Kardeşleri ile eşit davranılmasını,

11- Önem verilmesini ve onure edilmesini,

12- Başarılarının takdir edilmesini,

13- Sorularının cevaplanmasını ve meraklarının giderilmesini,

14- Kendisinin insan olarak kabul edilmesini ve ciddiye alınmasını,

15- Kendisinin anlaşılmasını ve sıcak davranılmasını,

16- Küfredilmemesini ve yalnızlığa itilmemesini,

17- Takdir edilen bir kişi olmayı ve bol gelirli bir iş veya meslek sahibi olmayı ister.

 

B) Aile Büyüklerinin Çocuklara Karşı Yapması Gereken Davranışlar

 

1- Çocuğa her şeyden önce iyi bir model olmalı,

2- Çocukla ilgilenirken gözünü ayırmadan ona şefkatle bakmalı,

3- Çocuğun konuşmalarını can kulağı ile dinlemeli,

4- Çocuğa kesinlikle öfkelenerek bağırmamalı,

5- Çocuğu giderken yollayıp gelirken karşılamalı,

6- Eğitim ve öğrenimini ikinci veya üçüncü plana almamalı,

7- Çocuktan üstün başarı beklemektense üstün başarıya yüreklendirmeli,

8- Kayıtsız şartsız sevgi göstermeli,

9- Kimsenin yanında mahcup etmemeli veya küçük düşürmemeli,

10- Prensiplerinde tutarlı olmalı,

11- İletişim kapılarını kapatmamalı,

12- Gelişim ve değişimlere ayak uydurmalı,

13- İhtiyaçlarını mırıldanmadan gidermeli,

14- Başarılarını takip edip kutlamalı,

15- Üzüntülerini paylaşmalı,

16- Yanında kimsenin ardından konuşmamalı,

17- Yemekte, gezmekte ve misafirlikte vb. beraber olmalı,

18- Ona büyük bir insan gibi davranmalı,

19- Muhalefetlerini olağan saymalı,

20- Sınav kaygısına bir de stres eklememeli,

21- İşleri göstermelik değil gerekeni yapmalı,

22- Çocukla oluşan bir problemde suçu kendinde aramalı,

23- Çocuğa işlerini yardım almadan yapmasını öğretmeli,

24- Bazı ev işlerinde sorumluluk vermeli,

25- Davranışlarını daima iyiye yorumlamalı,

26- Çocuğa az konuşup ona değer verdiğimizi yansıtıp çok dinlemeli,

27- Bir problem karşısında cezalandırmak yerine nedenini araştırmak olmalı,

28- Bir sözün doğru olması yetmez. Sözün yeri, zamanı ve üslubunu bilmeli,

29- Öfke dili kulaktan geçmez ama sevgi dili yüreğe ulaşır.

30- Çocuğu tartışma ve kendini savunmaya itmemeli,

31- Korkuları varsa ağır ağır gidermeli,

32- Aşırı himaye ederek okul korkusu oluşturmamalı,

33- Gerçekçi olmalı ve başarılarını fazla abartmamalı,

34- En büyük yardımın yeteneğine göre eğitmek olduğunu bilmeli,

35- Arkadaşlarının yanında ben senin gibiyken şöyle aktiftim böyle başarılıydım dememeli,

36- Çok serbest davranıyorsa ona kızmamalı nedenini araştırmalı,

37- Ev ödevini kendisine yaptırmalı gerekiyorsa yardım etmeli,

38- Öğretmenlerini eleştirmemeli gerekiyorsa öğretmenlerle konuşmalı,

39- Dert, tasa, sevinç ve kederini paylaşmalı,

40- Sürekli yorgunum, çalışmayacağım, ödev yapmayacağım diyor ve hiperaktiflik sergiliyorsa mutlaka bir psikiyatriye götürmelidir.

41- Uyum sağlayamıyorsa kulak, okuma zorluğu çekiyorsa göz muayenesi yaptırmalıdır.

42- Çalış demekten çok çalışmaya heveslendirecek atmosfer oluşturmalı

43- Çocuğu çok eleştirerek kendi kendinden nefret ettirmemeli,

44- Ekonomik sıkıntıları evde fazla gündeme getirmemeli,

45- Çocukta herhangi birine karşı nefret besletmemeli,

46- Uyuşturucu, alkol, sigara ortamından uzak tutmalı,

47- Allah’a karşı da önce korku değil nimetlerini sayarak sevgi uyandırmalı,

48- Çalışanlar çocuğunu çok emin ve bilgili birine ya da kaliteli bir kreşe göndermelidir.

49- Çocuğa zihnini geliştirecek oyuncağı, işbirliği oluşturacak oyunları oynatmalı,

50- Kötü bir arkadaşa uymayı değil onunla mücadeleyi öğretmeli,

51- Zararlı maddelerin sonuçlarını ailece değerlendirmeli,

52- Hesap edip borç almayacağı ve israf etmeyeceği kadar yeterli harçlık vermeli,

53- Sabırlı olmayı ve konuşmalarıyla düşman oluşturmayacağı bir bilinç vermeli,

54- Çocukla konuşacağı konuları sevdiği söz ve davranışlardan seçmeli,

55- Çocuğa rahat bir konuşma ve davranma ortamı sunmalı,

56- Bir işi korktuğu için değil gerektiği için yapmayı öğretmeli,

57- Şaka da olsa yalan söylememeyi öğretmeli,

58- Yanında başka çocukları fazla övmemeli,

59- Çocukla iyi bir iletişim için önce anne baba kendi arasında iyi bir arkadaş olmalı, yoksa çocuk ders çalışmaz, zor uyur, kâbus görür, çok yer, altını kirletir, ya içe kapanır ya da saldırır,

60- Çocuktan çok eşyaya önem verdiği izlenimi oluşturmamalı,

61- Ne vaat ediyorsa mutlaka yerine getirmeli,

62- Çocuğu kesinlikle tuzak kurucu bir şekilde dinlememeli,

63- Çocuğu hatalarını büyüterek kınamamalı bilakis iyiye yönlendirmeli,

64- Evi biraz okullaştırarak ebeveyn öğretici, çocuklar öğrenci olmalı,

 

Sonuç olarak:  Çocukla çok önemli bir şey konuşacağımız zaman; ne konuşacağız, ne zaman konuşacağız, nerede konuşacağız ve nasıl söyleyeceğiz bunları belirleyerek konuşmalıyız.

 

Not: Dikkat edersek dikenleri biz ekmeyiz ama meyveleri biz ekmek zorundayız. Koşan aslan taze et yerken, koşamayan aslan çakalların artığını yiyor. Tavuk yumurtasını kırarsa civcivlere ulaşamıyor. Tohum eleştiriyi duymuyor. Bunlardan ders çıkararak bizi bekleyen görevleri sezerek yapmalıyız. Zira bir kusurun kumaşı, bir kıvılcımın yangını, bir bulutun güneşi perdelemesi gibi bir kusur çocuğun hayatına mal olabilir. Bu nedenle küçük bir teşvik, iyilik, ilgi ve tatlı bir ses tonu sonuçları önceden etkileyeceği için her şeyi basiretle yapmalıyız.